Adelina Berisha je poslednje dete porodice Berisha iz Prištine, Kosova. Njeno detinjstvo, kao i većini dece iz generacije osamdesetih, može se računati kao bilo šta osim detinjstva! Ona pripada generaciji čiji je prvi kontakt sa javnošću naišao na nepravdu i diskriminaciju! Ona pripada generaciji kojoj je zabranjen ulazak u školu prvog dana škole 1. septembra 1991. godine. Ne može nikako drugačije da se opiše nego ugnjetavanje i kršenje suštinskih prava na obrazovanje nad decom od strane političkog sistema tog vremena.     

” Naravno, mi smo bili samo deca, ali prolazili smo hodnicima škole, da dođemo do odeljenja koje je tada bilo odvojeno samo za srpske učenike, što nam je predstavljalo oblik pobune, zauzimanja školskog prostora koji je pripadao svima nama, a to nažalost nije bilo tako ”, – detaljno opisuje Adelina period njene osnovne škole.

Adelina, koja je danas ima 32 godine, tada je svoju kreativnost izražavala crtanjem crvenih i crnih zastava, slušanjem poezije, pripovedanjem i pisanjem eseja sa punom dozom nacionalizma i patriotizma. Iako veoma mlada, bez da je čak shvatila šta je protest, sa ostalim drugarima njenog uzrasta odlazila je da demonstrira sa ostalim demonstrantima. Međutim, uprkos tome, ova generacija protestanata se uvek bavila dobrovoljnim radom kao što je održavanje škole i čišćenje.

Nakon rata na Kosovu 1998/1999, Adelina je počela da se edukuje kao bi postala aktivan građanin. Godine 2001., kada joj je bilo 16 godina, ona je izabrana od strane Stejt departmenta, u okviru SOROS podrške, da pohađa školu u periodu od jednog meseca za debatu i vođstvo. Od tada je počela da se bavi aktivizmom, prvobitno kao osnivač i član debatne grupe medicinske srednje škole u ​​kojoj je bila učenik.

Danas, Adelina je jedna od najglasnijih aktivista za ženska prava. Uvek je bila protiv razlike i nepravde. Kao dete, imala je sreću da odrasta u porodici zajedno sa svojom braćom i sestrama, sa tri sestre i jednim bratom, bez razlika i preferiranja. Nije mislila da postoje određene uloge za muškarce ili žene, jer na to nije naišla kod  svoje majke i oca. Ipak, priča je bila drugačija u školskoj sredini.

Devojčicama, na primer, nije bilo dozvoljeno da reaguju ili se bune jer su “trebalo da se ponašaju”, devojčice su smatrane bludnicama kad god su započele ljubavnu aferu i završile da započnu novu vezu, dok su dečaci bili “IN” i smatrani su šarmantnim ako bi imali više od jedne ljubavne afere. Štaviše, određena frizura učinila bi devojke predmetom ukora! Na primer, ako bi devojke odlučile se ošišaju na kratko, nastavnici bi ih ukorili, smatrajući takvu frizuru nečim nepodnošljivom!

Kada je napunila 22 godine, Adelina je počela da radi kao pomoćnik istraživača u Ženskoj mreži na Kosovu. Njen prvi projekat bio je usmeren na povezivanje rodno zasnovanog nasilja i reproduktivnog zdravlja, što joj je i dalje najposebniji projekat. Na tom projektu je shvatila koliko je žena i devojčica pritisnuto i kako za najintimnije stvari, kao što su zdravlje i reproduktivna prava, žene i devojčice treba da traže odobrenje svoje porodice. Ili još gore, one ulaze u ustanove za reproduktivno zdravlje tiho i tajno kao neko ko čini neko krivično delo. “Vredno je spomenuti da je ovo prvo istraživanje takve vrste ikada sprovedeno na Kosovu, i mislim da je uvođenje takve debate u javnost takođe bila posebna karakteristika ovog projekta “.

Adelina je u proteklih sedam godina angažovana u Kosovskoj ženskoj mreži, mreži od 106 organizacija koje se zalažu za ženska prava.

Adelina je zajedno sa MŽK objavila istraživanje o nasilju u porodici i seksualnom uznemiravanju (prvo istraživanje na Kosovu ove vrste), koje je imalo značajan uticaj na kosovsko društvo. Istraživanje “Sigurnost počinje kod kuće”, sprovedeno 2008. godine, imalo je posebnu ulogu u izradi zakona o zaštiti od nasilja u porodici, jer je ishod ovog istraživanja bio i osnova za inicijativu u procesu izrade ovog zakona. Takođe, u 2015. godini sprovedeno je istraživanje “Dosta izgovora” i njegove preporuke su ozbiljno uzete u toku izrade Nacionalne strategije protiv nasilja u porodici za period 2016-2020.

“Mreža za mene je više od svakodnevnog angažmana, to je ono što sam ja danas, ono što predstavljam, za šta se borim i što sam do sada govorila. Mreža mi pruža okruženje u kojem se osećam samopouzdano, prijatno i podržano dok dajem svoj doprinos društvu “, kaže Adelina.

Adelina, koja veruje u trijumf dobra i da kroz solidarnost i veru možemo da dođemo do dobra, kaže da nam treba velika hrabrost da se borimo protiv patrijarhalnog mentaliteta koji danas vlada u našem društvu, ali to ne može da se desi ako skoro svake godine imamo najmanje dva ubistva žena i devojaka, a naše društvo još nije zgroženo ovom pojavom.

Ona kaže da treba da imamo hrabrosti da promenimo rodne uloge i podjednako podelimo angažovanje i donošenje odluka žena i muškaraca u svim sferama društva. Ona veruje da svi treba da shvate da su radost, krik, tuga, pobuna, blagost, dobrota emocije i reakcije koje ne poznaju pol. Takođe, moramo razumeti da biološke razlike ne treba da određuju našu posvećenost društvu.

“Neću da  prihvatim stvari koje ne mogu da promenim. Menjam stvari koje ne mogu da prihvatim” – to je izreka Angele Davis, koja karakteriše Adelinin buntovni i aktivistički duh.

Aktivista

Adelina Berisha është fëmija i fundit i familjes Berisha nga Prishtina, Kosovё. Fëmijëria e saj, si dhe e shumicës së gjeneratës së saj të viteve 80ta mund tё ishte gjithçka, por jo fёmijёri. Ajo i takon asaj gjenerate të cilët nё kontaktin e parë me sferën publike janë përballur me padrejtësi dhe diskriminim, i takon asaj gjenerate të cilët u ndaluan të hynë në shkollë në ditën e parë të shkollës më 1 shtator 1991. E s’ka si të jetë ndryshe, kur nga dita e parë cenohesh nga e drejta për arsim e përballesh me shtypje ndaj të drejtave themelore pёr mos angazhim  nё sferёn politike në atë periudhë kohore.

“Normal, ne ishim fëmijë, por mjaftonte që ndonjëherë të kalonim në korridoret e pjesës së shkollës që në atë kohë ishin të ndara vetëm për nxënësit serb, dhe për ne kjo ishte një formё revolte, një  formё e okupimit të hapësirës së shkollës që ishte e paraparë për të gjithë, e që fatkeqësisht nuk ishte”, përshkruan në detaje Adelina periudhën e shkollës fillore.

Adelina, 32 vjeçare sot, atëbotë kreativitetin e saj e vizatoi me flamuj kuq e zi, duke dëgjuar poezi, tregime e duke shkruar hartime të mbushura me dozë të nacionalizimit dhe patriotizmit. Edhe ajo sikurse fёmijёt e tjerё, ndonëse shumë të vegjël, pa e kuptuar se çfarë është protesta ata gjithmonë u bashkuan me turmën protestuese. Mirëpo, pavarësisht kësaj, kjo gjeneratë e protestave ishte gjithmonë e  angazhuar në punë vullnetare sikurse mirëmbajtja e shkollës dhe pastrimi.

Pas luftës së Kosovës sё viteve 1998/1999, Adelina filloi të edukohej për të qenë qytetare aktive. Në vitin 2001, kur ishte 16 vjeçare, u përzgjodh nga Departamenti i Shtetit Amerikan  me përkrahje të SOROS-it qё të marrë pjesë për një muaj në shkollën për debat dhe lidership. Dhe, që nga atëherë, ajo ka filluar të jetë e angazhuar në aktivizëm, fillimisht si themeluese dhe anëtare e grupit debatues të shkollës së mesme të mjekësisë ku ishte nxënëse.

Sot, Adelina është një ndër aktivistet më të zëshme për të drejtat e grave. Ajo gjithmonë ka qenё kudër dallimeve dhe padrejtësive. Si fëmijë, kishte fatin të rritej në familje së bashku me tri motrat dhe vëllain, pa dallime apo favorizime. Ajo nuk kishte menduar se ka role specifike për burra apo gra sepse një gjë të tillë nuk e kishte parë tek nëna dhe babai i saj. Mirëpo, gjithçka ndryshonte në ambientin e  shkollës. Vajzave nuk u lejohej të reagonin apo të rebeloheshin sepse “nuk u kishte hije”; vajzat quheshin të përdala kur ato fillonin një lidhje dashurie dhe e përfundonin për t’u lidhur më dikë tjetër, kurse djemtë ishin “IN” dhe konsideroheshin si më të bukurit. I njёjti dallim ishte po ashtu edhe me rastin e prerjes sё flokёve nё një stil tё caktuar. Pёr shembull, nёse vajzat i mbanim flokët e shkurta disa mësimdhënës e konsideronin këtë gjest si diçka e patolerueshme për një vajzë.

Në moshën 22 vjeçare, Adelina filloi të punonte si ndihmës hulumtuese në Rrjetin e Grave të Kosovës. Projekti i saj i parë që kishte për qëllim krijimin e lidhshmërisë në mes të dhunës në baza gjinore dhe shëndetit riprodhues ishte pёr tё projekti më i veçantë. Aty, ajo e kuptoi se sa të shtypura janë gratë dhe vajzat, dhe se si edhe për gjërat më personale, siç është vendimi për shëndet dhe të drejta riprodhuese, grave dhe vajzave u duhet miratimi i rrethit te tyre. Apo edhe më e rëndë, ato duhet që në heshtje, sikur dikush që po e bënë një vepër të keqe, t’u qasen institucioneve shëndetësore për të kërkuar ndonjë shërbim rreth shëndetit riprodhues.

“Ky edhe ishte hulumtimi i parë i kësaj natyre, i bërë ndonjëherë në Kosovë, dhe mendoj se prurja në sferën publike e një debati të tillë është edhe e veçanta e këtij projekti.

Adelina, tash e shtatë vite është e angazhuar në Rrjetin e Grave të Kosovë, rrjet i përbërë nga 106 organizata të cilat avokojnë për të drejtat e grave. Adelina së bashku më RrGK kanë sjellë hulumtime për dhunën në familje dhe për ngacmimin seksual(hulumtimi i parë në Kosovë i këtij lloji), të cilat kanë pasur ndikim të rëndësishëm në shoqërinë kosovare. Hulumtimi “Siguria fillon në shtëpi” i realizuar në vitin 2008 pati rol të veçantë gjatë hartimit të ligjit për mbrojtje nga dhuna në familje, pasi që rezultatet e dala nga ky hulumtim ishin edhe bazë për nismën e procesit të krijimit të këtij ligji. Po ashtu, në vitin 2015 realizuan hulumtimet “Mjaft më me arsyetime” rekomandimet e të cilit u morën seriozisht gjatë hartimit të Strategjisë Kombëtare kundër Dhunës në Familje për vitet 2016-2020.

 

“Rrjeti për mua është më shumë se angazhim ditor, është ajo që unë jam sot, ajo që unë sot përfaqësoj dhe për çka luftoj, dhe kjo ёshtё ajo qё kam theksuar mё lart. Rrjeti me ofron një ambient ku unë ndihem sigurt, rehatshëm dhe e përkrahur për tё dhёnё kontributin tim për shoqërinë”, thotë Adelina.

Adelina, e cila beson në triumfin e të mirës dhe se përmes solidariteti e besimit mund të arrijmë tek e mira, thotë se na duhet guxim i madh për ta luftuar mendësinë patriarkale e cila mbizotëron sot në shoqërinë tonë, po njё gjё e tillё, thekson ajo, nuk mund të vijё, përderisa çdo vit pothuajse kemi tё paktёn dy vrasje të grave dhe vajzave, ndёrsa shoqëria jonë ende nuk tronditet nga njё fenomen i tillё. Ajo thekson se  duhet të kemi guxim për t’i ndryshuar rolet gjinore, për ta ndarë në mënyrë të barabartë angazhimin dhe vendimmarrjen e grave dhe burrave në të gjitha sferat e shoqërisë. Ajo beson se gëzimi, vaji, hidhërimi, rebelimi, butësia, mirësia janë emocione dhe reagime që nuk njohin gjini dhe se njё gjё e tillё duhet tё kuptohet. Gjithashtu ajo thekson se duhet ta kuptojmë që dallimet biologjike nuk duhet ta përcaktojnë angazhimin tonë në shoqëri.

“Unë nuk do t’i pranoj gjërat që nuk mund t’i ndryshoj. Unë po ndryshoj gjërat që nuk mund t’i pranoj” – është thënia nga Angela Davis e cila e karakterizon shpirtin rebelues dhe aktivist të Adelinës.

Aktiviste

Adelina Berisha is the last child of Berisha family from Prishtina, Kosovo. Her childhood, as well as most of the children from the 1980s generation, could be counted as anything but a childhood!  She belongs to the generation whose first contact with the public was encountered with injustice and discrimination! She belongs to that generation that was banned from entering school doors on the first day of school on September 1st, 1991. It can’t be contrary when you are from the first day of school violated from the right to education and faced with oppression of the essential rights of political engagement at that time.

 

“We were children of course, but it took us a walk down the corridors of the school, to reach the section separated only for the Serbian students at that time, which represented to us a form of revolt, a seizing  of the school space that was meant to belong to everyone, but, which unfortunately did not”, – describes in detail Adelina the period of her elementary school.

Adelina, today 32 years old, back then expressed her creativity by drawing red and black flags, listening to poetry, storytelling, and writing essays with a full dose of nationalism and patriotism. Though very young, without even realizing what the protest was, she along with many others of her age always joined the protesters crowds. However, despite this, this generation of protests was always engaged in voluntary work such as school maintenance and cleaning.

After the Kosovo War 1998/1999, Adelina began to educate herself in regard to becoming an active citizen. In 2001, when she was 16, she was selected by the State Department, under SOROS support, to attend the school for debate and leadership for a period of one month. And since then, she began to be engaged in activism, initially as a founder and a member of the debating group of medical high school where she was a student.

Today, Adelina is one of the most verbal activists for women’s rights. She was always against the difference and injustice. As a child, she was fortunate to grew up in family along with her siblings, the three sisters and one brother, without differences or preferences. She had not thought that there were specific roles for men or women because she had not seen it in her mother and father. Yet, the story was different at the school environment. Girls, for example, were not allowed to react or rebel because they “were supposed to behave”, girls were considered harlots whenever they started a love affair and ended it to begin a new relationship, while boys were “IN” and were considered as charming for managing to have more than one love affair. Moreover, a certain haircut made them subject of rebuke! For example, if we girls decided to keep their hair short, some teachers rebuked them, considering such a haircut as something intolerable!

At the age of 22, Adelina began working as a research assistant at the Women’s Network in Kosovo. Her first project aimed at linking gender-based violence and reproductive health, which remains to her as the most special project. There she understood how many women and girls are pressed and how for the most intimate things, such as health and reproductive rights, women and girls need the approval from their family. Or even worse, they should approach health institutions in order to seek reproductive health services in a quiet manner as someone who is doing a bad deed. “It is worthy to be noted that this was also the first research of this kind ever conducted in Kosovo, and I think that the introducing such a debate into the public was also a special feature of this project”.

Adelina, for the past seven years, is engaged in the Kosovo Women’s Network, a network of 106 organizations advocating for women’s rights. Adelina together with KWN have released a research on domestic violence and sexual harassment (the first research in Kosovo of this kind), which has had a significant impact on Kosovo society. The survey “Security Begins at Home” conducted in 2008 had a special role in drafting the law on protection against domestic violence, as the outcome of this research was also the basis for the initiative in the process of creating this law. Also, in 2015 the research “Enough with excuses” was conducted and its recommendations were taken seriously during the drafting of the National Strategy against Domestic Violence for 2016-2020.

“The network for me is more than a day-to-day engagement, it’s who I am today, what I represent, what I’m fighting for and what I’ve talked so far. The network provides me with an environment where I feel confident, comfortable and supported to give my contribution to society,” states Adelina.

Adelina, who believes in the triumph of good and that through the solidarity and faith we can reach the good, says that we need great courage to fight the patriarchal mentality that prevails today in our society, but that cannot come, while we have almost every year minimum of two murders of women and girls, and our society is not yet appalled by this phenomenon. She says we should have the courage to change gender roles to equally share engagement and decision-making of women and men in all spheres of society. She believes that one must understand that joy, cry, grief, rebellion, mildness, goodness are emotions and reactions that do not know gender. Also, we must understand that biological differences should not determine our commitment to society.

“I will not accept the things I cannot change. I am changing things that I cannot accept”- this is the saying of Angela Davis, characterizing Adelina’s rebellious and activist spirit.

Activist